Mity słowiańskie. Opowieść o Edypie





Wspomniałem już poprzednio, że podstawy kultury starożytnej Grecji wywodzą się od Słowian.


Kolejnym tego potwierdzeniem jest mit o Edypie. Opowieść ta należy do najczęściej cytowanych w dorobku kulturowym Europy i już od zawsze uważana była za wytwór czysto grecki. Chcę podać tutaj inną interpretację powstania tego mitu. Wskaźnikiem tego jest źródłosłów imienia  głównego bohatera.

Edyp wydaje się być spolszczeniem imienia greckiego „Οδίπους”co czytamy jak „Ojdipus” i ma pochodzić od „οiδέω - oideo“ nabrzmiewać, puchnąć i „πούς - pus" stopa.
Za przeproszeniem, taka geneza tego imienia pasuje to do tej opowieści jak pieść do nosa i każe nam przypuszczać że ta interpretacja jest o wiele późniejsza i że powstała ona jako próba nadania  greckiego znaczenia imieniu które pochodziło z języka nieznanego Grekom.
Również w innych wątkach tej opowieści znajdujemy zagadkowe elementy akcji. Np. dlaczego pojawia się tam postać sfinksa i dlaczego nieszczęśnicy nie potrafiący rozwiązać jego zagadek  mieli by ginąć akurat przez uduszenie.
Sam moment kluczowy dla tej opowieści czyli zabicie ojca przez Edypa nie jest w niej opisany jednoznacznie i kursują tu rożne jej wersje.

Moim zdaniem aby powiązać logicznie te wszystkie elementy trzeba zacząć od zrozumienia znaczenia imienia Edyp. I to znaczenie w języku greckim jest po prostu bezsensowne. Jeśli tak, to imię to musiało pochodzić z innego języka i na podstawie tego co już odkryłem na temat Traków mógł być to tylko język słowiański.


Spróbujmy więc rozpoznać źródłosłów tego imienia biorąc jako podstawę języki słowiańskie.

Nie można nie zauważyć że imię to składa się z dwóch członów. Pierwszy to “OJ” a drugi to   “DYP” ewentualnie „DIP”. Tak jak i w przypadku imienia IKARUS możemy zignorować końcówkę “US” jako bezznaczeniową i spełniająca pierwotnie rolę przerywnika pomiędzy poszczególnymi wyrazami.

Kombinacja liter “OJ” jest nam powszechnie znana i występuje w języku polskim na przykład jako rdzeń słowa „Ojciec”. Porównując to słowo u innymi jak np. „ojczym” czy też „ojczyzna” widzimy, że „OJ” jest głównym elementem wokół którego budowane są poszczególne znaczenia wyrazów i na pewno było pierwotnym określeniem ojca w językach słowiańskich.

Jakie w takim razie miało znaczenie słowo „DYP - DIP”?

To oczywiście podpowiada nam sama opowieść. W micie Edyp ociekając przed przepowiedzianym mu losem opuszcza dom rodzinny i po drodze w wąskim przesmyku górskim spotyka zaprzęg wiozący starca. W trakcie sporu który wywiązał się o pierwszeństwo przejazdu Edyp zabija starca  który zamierzył się na niego batogiem.

Tyle mówi nam o tym zdarzeniu sama legenda. Znaczenie pierwszej części imienia Edyp podpowiada nam automatycznie znaczenie końcówki tego imienia. Możemy się bez wysiłku domyśleć że oznaczało ono „Ojcobójcę” albo coś podobnego. Sposób w jaki zginął jest dla tych poszukiwań decydujący i wskazówkę znajdziemy w wątku Sfinksa i zabijania wędrowców przez uduszenie.
W istocie jeśli ojciec Edypa, Laios miał zginąć od własnej broni a z opowieści wynika że Edyp miał być przez niego wybatożony to trzeba przyjąć, że wyrwał on ten bat i zadusił nim swojego adwersarza.

Teraz możemy więc przyjąć że słowiańskie imię Edypa brzmiało „Dusiciel Ojca”.

Poszukajmy więc słowa w języku słowiańskim które stało się podstawą drugiego członu imienia Edyp. I takie słowo występuje w języku staropolskim i w innych językach słowiańskich w formie „dawić”. W pierwowzorze Edyp nazywany był więc przez Słowian Ojdaw następnie imię to przeobraziło się w Ojdap czego ślady znajdziemy w celtyckim Éideapús.  

To nasunęło Grekom ideę na znalezienie znaczeniowego greckiego odpowiednika. Przerobili więc Ojdap na Ojdipus, łącząc to imię ze zbliżonym fonetycznie słowem greckim „πούς - pus" stopa. Co ciekawe starali się pozostać wierni głównym elementom legendy, a więc przenieśli wątek dławienia do nowego elementu opowieści, tego ze sfinksem.


Tak na marginesie chciałbym zauważyć, że Edyp nie jest jedynym słowiańskim imieniem w tym micie. Również rodzice Edypa mieli imiona w których łatwo doszukamy się słowiańskich korzeni. Lajos, jego ojciec, wiedział jakie czeka go przeznaczenie i dlatego otrzymał imię „Los” które przez Greków uległo odpowiedniemu „zgreczeniu”. 

Jego matka miała na imię Jokasta i w jej życiu było niewiele momentów do radości. Ten los był również przyczyną dla której otrzymała w tym micie takie właśnie imię. 

Składa się ono z dwóch elementów „JOK” i „STA”. „JOK” oznacza, w całym szeregu języków południowosłowiańskich, „Płacz”, natomiast „ŠTA” oznacza w tych językach „Taka co”. W takim razie imię Jokasta oznaczało w języku słowiańskim „Taka co płacze”
Jest to doskonale potwierdzenie tego że w tym micie mamy do czynienia z opowieścią którą Grecy przejęli od Słowian.


Historia Edypa zaskakuje nas wielkim bogactwem ukrytych wskazówek co do słowiańskiego pochodzenia rodziny władców Teb. Nie tylko Edyp i jego rodzice maja słowiańskie imiona ale również ich przodkowie. Jego dziadek miał na imię Labdakos co po grecku piszemy Λάβδακος. Również w tym imieniu znajdujemy ślady odnoszące się do Słowian. Słowo DAKOS oznacza DAK czyli ktoś kto pochodzi z plemienia Daków. Dakowie jak wiemy byli jednym z plemion trackich a Trakowie jak to jednoznacznie udowodniłem


należeli do Słowian.
Słowo Lab odnosi się do krainy geograficznej i oznacza zapewne rzekę Łabę. Ta informacja jest bardzo ciekawa bo wskazuje na powiązania Traków i Daków z terenami obecnych Niemiec. W istocie, w trakcie badan genetycznych wykazano zadziwiająco znaczny udział haplogrupy I2 wśród ludności Niemiec a ta haplogrupa jest typowa dla Słowian południowych, w tym i Traków.

Równie ciekawy jest źródłosłów imienia pradziadka Edypa którego nazywano Polydoros. Imię to składa się z dwóch części POLY i DOROS. Słowo „DOR” odnosi się do Dorów czyli plemion które w końcu epoki Brązu w dwóch falach najazdów podbiły Grecję. Dorowie zajęli nie tylko Grecję kontynentalną ale również ważniejsze wyspy na Morzu Egejskim w tym Kretę. Najważniejszym miastem założonym na Krecie przez Dorów było miasto „Gortyn”. Nazwa tego miasta jest jednoznacznie pochodzenia słowiańskiego i składa się ze słów „GOR” czyli ogień oraz „TYN” czyli po słowiańsku palisada lub mur obronny. Słowo to oznaczało więc święte miejsce z płonącym wiecznym ogniem chronione palisadą lub murem. To znaczenie tego miasta jest dodatkowo potwierdzone przez samego Homera który w Iliadzie opisuje miasto Gortyn jako te otoczone białymi murami.

Słowo „POLY” jest późniejszym tłumaczeniem słowiańskiego „WIELE”. Oczywiście słowo to zostało fałszywie zinterpretowane ponieważ znaczyło ono tak jak w staropolskim „siedziba władcy”, co znajdujemy również w określeniu Wielkopolska. Słowo Wielkopolska powinno tak naprawdę brzmieć Wielopolska. Zmiana dokonała się na skutek dążenia do zatarcia związków tego regionu z dynastią Piastów i jej znaczenia dla państwowości Słowian.

Polydoros znaczył więc pierwotnie „Władca Dorów”.

Historia rodziny Edypa odzwierciedla nam doskonale historię podboju Grecji przez Słowian Zachodnich z rejonu obecnych Niemiec. Podbój ten nastąpił w dwóch kolejnych etapach. Pierwszy przy udziale Dorów i drugi przy udziale Daków. Jednocześnie sama biografia Edypa jest tak jakby symbolicznym odzwierciedleniem procesu odejścia Dorów od swoich pradawnych słowiańskich tradycji. Wychowanie się Edypa poza wpływem własnej rodziny symbolizuje proces przejęcia obcej Słowianom kultury a kulminującym elementem tego jest akt zabicia ojca przez syna a tym samym ostatecznego zerwania z przeszłością.

1 komentarz:

  1. Dyp
    Dyb
    Dyby
    Oj dyb, bo przydybał ojca.
    Laj (os pomijamy)
    Lew
    Człowiek o imieniu Lew
    człowiek-lew = Sfinks.
    Jokasta
    Joka sta
    Sto jęków?

    OdpowiedzUsuń

Translate

Szukaj na tym blogu